Przenośny rejestrator napięcia elektrycznego

Przenośny rejestrator napięcia elektrycznego, wyposażony w taśmę papierową, na której rysik z tuszem rysował wartości mierzonego parametru. Przyrząd wyposażony był w mechanizm zegarowy. Pochodzi z Elektrowni Stalowa Wola. Jednym z ważniejszych elementów budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego, zapewniającym zasilenie zakładów przemysłowych w energię, była budowa nowych elektrowni i rozbudowa sieci wysokiego napięcia. Zdecydowano o zlokalizowaniu dużego zakładu energetycznego w pobliżu Stalowej Woli. Komisja Rzeczoznawców przy Ministerstwie Przemysłu i Handlu przyjęła ofertę na budowę i wyposażenie elektrowni od francuskiej firmy Société Générale de Constructions Electriques et Mécaniques ALSTHOM. Budowę rozpoczęto w kwietniu 1938 r. Nadzór nad pracami prowadził Okręgowy Zakład Elektryczny w Tarnowie czyli OZET. Elektrownia miała mieć moc 40 MW. Pierwszą turbinę – o mocy 20 MW – uruchomiono już w maju 1939 r., a kolejną w sierpniu 1939 r. Dyrektorem nowego zakładu energetycznego został inż. Władysław Zawadzki, wcześniejszy kierownik budowy elektrowni z ramienia OZET-u.